BASA SUNDA KARAWANG

Karawang teh nyaeta kabupaten anu aya di Jawa Barat nu baheulana mimiti di pingpin ku Adipati Kertabumi IV atawa sok disebut Singaperbangsa, wilayahna aya di beulah kaler Jawa, sok di sebut oge wilayah pantura.  Pakasaban masarakatna lolobana jadi patani lantaran daerahna anu seueur ku sawah-sawah, bahasana ngagunakeun basa Sunda tapi aya oge di sabagean tempat anu ngagunakeun basa Jawa nya eta daerah Cilamaya, malah aya oge nu ngagunakeun basa betawi, nya eta di daerah Batujaya sareng Pakisjaya. Kasenian  anu aya di wewengkon karawang ano ka sohor nya eta jaipong topeng sareng wayang golek, Aya oge nu terkenal tina laguna nyaeta “Goyang Karawang”.

Aya oge bukti sajarahna diantarana Candi Batujaya anu mangrupa bukti ayana agama Buda di Karawang baheulana. Ieu candi the teu make hiasan, jadi tangtu leuwih kolot tibatan Candi Borobudur jeung Loro Jongrang (Ekadjati, 2006:28). Kapanggihna ku Dinas Purbakala taun 1952. Bahan campuran pikeun nyieun batu bata dina Candi Batujaya teh nya eta huut badag, didinya tos jadi gambaran yen melak pare tos aya ti jaman harita keneh nu mantakan Karawang lega sawahna.

Karawang baheula jeung karawang ayeuna beda  pisan  dina kahirupanana, basa Sunda nu dipake kasarna wungkul, daerah sawahna nu tadina upluk aplak satungtung deuleu kiwari geus robah jlug – jleg robah  jadi pabrik atawa perumahan. Lantaran kitu ayeuna Karawang teh disebutna oge “Kota industry”.  karawang tempatna strategis pikeun usaha kusabab deukeut  jeung ibukota “Jakarta”, Bandung, daerah Jawa, jeung kota nu gede sejena,  jalur transportasina oge strategis pikeun transportasi kaditu kadieu. Ayeuna barudak laleutik nu aya di Karawang seuseurna ngagunakeun basa Sunda anu kasar, aya oge anu teu apal kana basa Sunda.

Naon atuh nu nyababkeun jadi kitu teh?

Aya sababaraha faktor anu nyababkeun eta diantarana: loba masarakat pandatang anu cicing di karawang, kurangna kasadaran masarakat yen basa Sunda teh penting sebagai jati diri urang Sunda contona aya oge kolot anu teu ngajarkeun basa Sunda ka budakna padahal indung jeung bapana teh urang Sunda, nganggap yen basa Sunda teh teu gaul atawa basa urang lembur tur kampungan. Lain basana wungkul tapi kaulinan barudakna oge tos mulai leungit di karawang teh.

Lamun basa Sunda di Karawang teu aya parobahan wae kitu pasti beuki lila beuki teu aya eta basa Sunda di Karawang teh. Bisa jadi nepikeun ka 50 taun ka hareup  anak incu urang  moal bisa kana  basa sunda . jadi urang Sunda anu dilahirkeun di daerah Sunda, katurunan ti Sunda, tapi teu bisa basa Sunda atawa leuwih parahna bakal naros “naon ari Sunda teh?” Sim kuring embung nepikeun ka kitu kajadiana.

Tibatan engke kajadiana kitu hayu urang ayeuna sami-sami mekarkeun basa Sunda anu jadi jati diri urang Sunda, nu jadi basa Indung (basa nu diturunkeun ku kolot urang). Tong era ngagunakeun basa Sunda sabab basa Sunda teh tos jadi jati diri. Lamun urang teu ngagunakeun basa Sunda berarti urang the tos ngaleungitkeun jati diri urang sorangan. Sabab lamun leungit budayana tangtu bakal leungit oge suku bangsana.